Στους καπετάνιους του xristosz υπάρχει ο παρακάτω:

Χατζάρας- Γκονός Σταύρος- απο Λεπτοκαρυά Πιερίας. Οταν σκοτώθηκε ο Αρης πήρε την γυναίκα του.

Γνωρίζει κανείς σχετικά με αυτόν; Να πήρε ο Αρης (Βελουχιώτης;) την γυναίκα του όταν σκοτώθηκε δεν το νομίζω (εκτός αν ομιλούμε για άλλον Άρη), διότι ο Άρης πέθανε πριν τον Χατζάρα, μιας και ο δεύτερος πήρε μέρος στην επίθεση που έγινε στο Λιτόχωρο το 1946, στο ξεκίνημα του εμφυλίου...

Λέγομαι Φαιδρωνία Κάγκα. Αυτό είναι το πατρικό μου όνομα. Eίχα γεννηθεί στο μικρό χωριό Βήσσανη Πωγωνίου,στη Μουργκάνα, κοντά στα σύνορα με την Αλβανία, και κεί ζούσα το 1947 με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου. Ζούσαμε στο χωριό μας μιά ζωή ήρεμη, ωραία, είχαμε τα πάντα. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος στο χωριό, αλλά ήταν και μελισσοκόμο. Είμαστε μιά πολύ ευτυχισμένη οικογένεια της Ελληνικής επαρχίας. Μέχρι την ημέρα που ήρθαν οι συμμορίτες και με αρπάξανε από το σπίτι μας. Ήταν μιά τόσο τραγική ημέρα.

Ήρθε ένας καπετάνιος αντάρτης των συμμοριών. Ένας βάρβαρος άνθρωπος, που τον λέγανε καπετάν Χατζάρα*, δεν ξέρω από τι του βγάλανε αυτό το όνομα. Ήταν ένας αλόψυχος. Ήρθαν μιά ημέρα χωρίς προειδοποίηση. Δεν γνωρίζαμε ότι θ’άρθουν. Έ, ακούγαμε ότι παίρνουν τα παιδιά, αλλά δεν το περιμέναμε. Εγώ ήμουν 14 χρονών τότε. Ο πατέρας μου δοκίμασε να με κρύψει. Αλλά ο Χατζάρας του λεει: «Φανέρωσέ την όπου την έχεις ή σε σκοτώνω επί τόπου»!...

Στο τέλος της μαρτυρίας προσθέτει με αστερίσκο τα παρακάτω στοιχεία για τον Χατζάρα:

(*)Πρόκειται περί γνωστοῦ ἀντάρτη τοῦ «ΔΣΕ». Ἦταν ὁ Σταῦρος Γκόνος ἤ Γκουνός (καπετάν Χατζάρας) ἀπό τή Λεπτοκαρυά Πιερίας. Εἶχε λάβει μερος στήν πρώτη μεγάλη τρομοκρατική ἐπιχείρηση κομμουνιστῶν ἀνταρτῶν στό Λιτόχωρο, στίς 30 Μαρτίου 1946, στήν ὁποίαν δολοφονήθηκαν 9 νεαροί χωροφύλακες πού εἶχαν φθάσει ἐκεῖ μόλις τήν προηγουμένη ἡμέρα, 3 στρατιῶτες καί μία γυναίκα ἡ ὁποία ἦταν ὑπεύθυνη γιά τήν καθαριότητα τοῦ σταθμοῦ Χωροφυλακῆς. Στήν ἐπίθεση συμμετεῖχε καί ὁ Λοχίας Γκόνος ἤ Γκουνός Νικόλαος ἀπό τή Λεπτοκαρυά, πρῶτος ἐξάδελφος τοῦ καπετάν Χατζάρα, ὁ ὁποῖος καί τραυματίσθηκε βαριά. Ὁ πρῶτος του ἐξάδελφος καί συνεπώνυμός του καπετάν Χατζάρας τόν πέταξε μέσα στίς φλόγες τοῦ κτιρίου πού καιγόταν νά καεῖ, ἀντί νά τόν φορτωθεῖ καί νά τόν διασώσει …

Στους καπετάνιους του xristosz υπάρχει ο παρακάτω:
Χατζάρας- Γκονός Σταύρος- απο Λεπτοκαρυά Πιερίας. Οταν σκοτώθηκε ο Αρης πήρε την γυναίκα του.

Βεβαίως εδώ η πρότασή μας, είναι άνευ κόμματος και η τοποθέτηση του οποίου αλλάζει εντελώς το όλον νόημα...

1. Όταν σκοτώθηκε, ο Άρης πήρε την γυναίκα του.
2. Όταν σκοτώθηκε ο Άρης, πήρε την γυναίκα του.

Το πιθανό σενάριο είναι η δεύτερη περίπτωση, διότι ο Άρης σκοτώθηκε πρώτος.
Κανείς δεν γνωρίζει για τον συγκεκριμένο ;

@Dani
κοιταζε γυναίκα η αρχιλούγκρα ο μιζέριας?

@Chris1 δεν προκύπτει από πουθενά αυτό που γράφεις Χρήστο...
Παρά μόνον από αστήρικτες κατηγορίες όσων τον αντιπαθούσαν...
Τον αντιπαθούσαν; Ναι... Άραγες να ήξεραν για ποιον λόγο τον αντιπαθούσαν ή έπρατταν και αυτοί βασιζόμενοι σε αστήρικτες κατηγορίες άλλων... που δεν ήξεραν αλλά αντιπαθούσαν...;

Εάν αναφέρεσαι στην υπόθεση Μαραθέα, ο Ανυπόμονος έγραψε πως ένας μαυροσκούφης του Βελουχιώτη έπραξε την χυδαία πράξη και εκτέλεσε τον μικρό. Το όνομα του μαυροσκούφη ήταν Αναστάσιος Ελευθερίου (Αχιλλέας).

@Dani φίλε μου, ήταν ένα χούι που το είχε από τα νιάτα του. Από το 1932 (αν θυμάμαι καλά) οι κούτβηδες τον είχαν για τέτοιο. Η απομάκρυνση του Ζαχαριάδη (Νταχάου, λέμε ώρα), ήταν η ευκαιρία του να ανέλθει, χωρίς να ληφθεί ιδιαίτερα υπ' όψιν. Ο γυρισμός του ξανάλλαξε τις ισορροπίες.
Δεν είναι θέμα αντιπάθειας. ¨Ήταν θέμα ανταγωνισμού για την εξουσία. και εκεί ο καθένας βγάζει στη φόρα τα άπλυτα του άλλου. Παμπάλαιη μ΄΄εθοδος

@Chris1 πάμε να δούμε αναλυτικά Χρήστο τι είπε ακριβώς ο καθένας, και να διαπιστώσουμε εάν είναι θέμα αντιπάθειας ή οχι:

1. ο Γιάννης Ιωαννίδης, δεύτερος στην ιεραρχία του ΚΚΕ, παραδέχεται ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν, πράγματι, ‘‘πορτοφολάς’’! Συγκεκριμένα γράφει:

«…Από το 1923-1925 μπήκε (ο Θανάσης Κλάρας) στη νεολαία, στην Ο.Κ.Ν.Ε. Είχε μπλέξει παλιά με πορτοφολάδες. εμείς δεν το ξέραμε βέβαια αυτό. Κάποτε όμως οι αντιδραστικές εφημερίδες γράψαν ότι οι κομμουνιστές είναι αλήτες σαν τον Κλάρα…» Γιάννης Ιωαννίδης, Αναμνήσεις, σελ. 158

2. Κατά το έτος 1938, ο Αθανάσιος Κλάρας συλλαμβάνεται από την αστυνομία, κατηγορούμενος για ανατρεπτική δράση, καταδικάζεται σε 4ετή φυλάκιση και εγκλείεται αρχικώς στις Φυλακές Αιγίνης, από τις οποίες το επόμενο έτος μετάγεται στις Φυλακές Κερκύρας. Εκεί απαρνείται, αποκηρύσσει και προδίδει αβιάστως τήν κομμουνιστική ιδεολογία, καταδικάζει ως αντεθνικό το ΚΚΕ και αφού υπογράφει δήλωση μετανοίας για το αντεθνικό παρελθόν του, αφήνεται ελεύθερος. Έκτοτε, διαγράφεται από το κόμμα και συγκαταλέγεται από τους ‘‘συντρόφους’’ του, μεταξύ των ανεπιθύμητων, χαρακτηρισθείς με το ατιμωτικό στίγμα του ‘‘δηλωσία’’.

Ο χαρακτηρισμός του ‘‘δηλωσία’’ εθεωρείτο για τους αριστερούς ως ανεξίτηλο ηθικό στίγμα προδοσίας, ως ατίμωση και ως δειλία. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα σημειώνει παρακάτω ο Γιάννης Ιωαννίδης:

«Ο Άρης πάντα ήταν νταής, ωσότου να κάνει τη δήλωση. Όταν ένιωθε την πλάτη του εξασφαλισμένη, σ’αυτά τα πράγματα πάντα ήταν εντάξει. Όμως πάντα είχε το αλήτικο στοιχείο πάνω του. Τον ξέραμε, είχε μια τάση προς την αλητεία. Μ’αυτόν γνωριστήκαμε αργότερα όταν μπήκα στο Πολιτικό Γραφείο. Αυτούς τους ήξερε καλά ο Ζαχαριάδης από τη νεολαία.

Κάτι τέτοιους τύπους τους μάζευε ο Ζαχαριάδης, γιατί μ’αυτούς μπορούσε να κάνει και φασαρίες κτλ. Αυτός τους κρατούσε… Τον χρησιμοποιούσαμε σε ορισμένες παράνομες δουλειές. Να παρακολουθήσουν κανέναν για τον οποίον είχαμε υποψίες ότι είναι χαφιές για να τον πιάσουν στα πράσα. Η δουλειά αυτή ήταν μέσα στη φύση του, μέσα στο αίμα του…

Τον πιάσαν, τον βάλαμε φυλακή (1936), έκανε τη δήλωση και βγήκε. Τάκανε δηλαδή μούσκεμα. Αυτός ο άνθρωπος τώρα, βρέθηκε στο βουνό, επικεφαλής του αντάρτικου. Μπορούσες νάχεις εμπιστοσύνη; Δεν μπορούσες…» Γιάννης Ιωαννίδης, Αναμνήσεις

3. Εκτός όμως της λωποδυτικής δράσεώς του, ο Άρης Βελουχιώτης έχει να επιδείξει και τρία άλλα σοβαρά ελαττώματα, για τα οποία ομιλούν πολλοί και μάλιστα αρκετοί από προσωπική γνωριμία, όπως και ‘‘σύντροφοί’’ του και στενοί συνεργάτες του. Ο Άρης Βελουχιώτης’ κατηγορείται ευθέως ως μέθυσος, σαδιστής και κίναιδος. Για τις ιδιότητες του αυτές γράφει ο Βρεττανός λοχαγός Ντένις Χάμσονμ οποίος ήταν μέλος της Βρετανικής ομάδος καταδρομέων, η οποία ερρίφθη δι’ αλεξιπτωτων τη νύκτα της 30ής Σεπτεμβρίου 1942 στην Ελλάδα, με αποστολή την ανατίναξη της γεφύρας του Γοργοποτάμου, τα εξής:

«Η πρώτη μου εντύπωση από τον Άρη-ο οποίος αργότερα θα ήταν τόσο φιλικός μαζί μου όσο δεν ήταν ποτέ με οποιονδήποτε ξένο-ήταν δυσάρεστη. Μέσα σ’ εκείνες τις στιγμές κατάλαβα κάπως το ποιόν του-ήταν κάποιος που δεν σεβόταν ανθρώπους, ένας σκληρός, ψυχρός άνδρας. Νομίζω πως ήταν ο πιο αδίστακτος άνδρας που γνώρισα ποτέ, ο πιο σκληρός, ο πιο ψύχραιμος. Ήταν ένας πρώην δάσκαλος, που είχε καταδικαστεί στην Ελλάδα για ομοφυλοφιλικά αδικήματα… Ένας έξυπνος, ικανός άνδρας, χωρίς καρδιά, χωρίς ανθρώπινη συμπόνια, ένας φανατικός αρχηγός. Αργότερα, όταν τον γνώρισα καλύτερα, δεν είχα καμμία αμφιβολία πως μετά από οινοποσία μαζί μου μιας ολόκληρης μέρας, μέσα στην πιο φιλική ατμόσφαιρα, θα με είχε κυριολεκτικά γδάρει ζωντανό αν νόμιζε ότι αυτό τον συνέφερε. Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήταν φανερό, γιατί είχε σχεδόν μυθική φυσιογνωμία-ήταν πολύ γενναίος-και πέθανε από βίαιο θάνατο το 1945, όταν ένας οπαδός του τον σκότωσε, αυτόν και το αγόρι σύντροφό του (Τζαβέλλα) με μια χειροβομβίδα. Τα κεφάλια τους τα είχαν καρφώσει σε πασσάλους και τα είχαν εκθέσει στα Τρίκαλλα της Θεσσαλίας. Ήταν μια ζωηρή και σημαντική φυσιογνωμία σ’ αυτή την περίοδο της ελληνικής αντιστασιακής ιστορίας.» Ντένις Χάμσον, Με τους Έλληνες στον Γοργοπόταμο, σελ. 77-78

4. Επίσης, ο ίδιος, ο λοχαγός Ντένις Χάμσον, στην σελίδα 98, της αγγλικής εκδόσεως του βιβλίου του «WE FELL AMONG GREEKS» δεν διστάζει να υπαινιχθεί πως ο ¨Άρης Βελουχιώτης¨ ήταν ομοφυλόφιλος: «Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήτο αξιοσημείωτον ότι είχε πάντοτε ως έμπιστον ακόλουθον έναν όμορφον νεαρόν, με ρόδινα μάγουλα…»

5. Τα ίδια ακριβώς επαναλαμβάνει, εκ του βιβλίου του λοχαγού Ντένις Χάμσον, και ο αριστερός συγγραφεας Ανδρέας Κέδρος ,ο οποίος αναφερόμενος στις σεξουαλικές διαστροφές του Άρη Βελουχιώτη, γράφει, τα εξής:

«…Κυκλοφορούσε γι’ αυτόν η φήμη πως ήταν ομοφυλόφιλος. Βασιζόταν η φήμη στο ότι τον συνόδευε πάντοτε ένας υπασπιστής, «όμορφο παλικάρι με ρόδινα μάγουλα», Ανδρέας Κέδρος, Η Ελληνική Αντίσταση’’, τόμος Α, σελ 160

6. Εξάλλου και ο Βρεττανός συνταγματάρχης σύνδεσμος με τον Ε.Λ.Α.Σ. Νίκολας Χάμμοντ, ο οποίος γνώρισε προσωπικά τον Άρη, γράφει γι’ αυτόν τα εξής:

«(Ο Άρης), ο πρώτος ‘‘καπετάνιος’’ του ΕΛΑΣ, ήταν διάσημος για την γενναιότητα αλλά και την σκληρότητά του. Αιμοβόρος και σαδιστής, διεκπεραίωνε τη ‘‘βρώμικη δουλειά’’ του κομμουνιστικού αγώνα. Είχε δολοφονήσει πολλούς συμπατριώτες του… Αντιπροσώπευε τον βασικά τουρκικό τύπο του τραμπούκου στην ελληνική του εκδοχή». Νίκολας Χάμμοντ, Με τους αντάρτες 1943-44 σελ.136

7. Τέλος, ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλλιαμ Τζόρνταν, στο εκδοθέν βιβλίο του με τον τίτλο: «Η αλήθεια περί της Ελλάδος», αποκαλεί τον ‘‘Άρη Βελουχιώτη’’: ‘‘Ο κόκκινος φύρερ της Ελλάδος’’ και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής”». Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης Βελουχιώτης:

«Έφθασε στην ομοφυλοφιλία και ήταν εκ γενετής διεστραμμένος και σαδιστής…προ παντός όμως ήταν εγκληματίας. Ένας από τους απαισιώτερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής… Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων… το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν… Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερή του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων του και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από τ’αστεία του ζωηρού αυτού παιδιού ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τ’αυτιά των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο εαμικό ενθουσιασμό…» Ουίλλιαμ Τζόρνταν, Η αλήθεια περί της Ελλάδος

8. Εδώ αξίζει να αναφερθεί και η μαρτυρία του Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα, ο οποίος στα απομνημονεύματά του έγραψε ότι ο Βελουχιώτης, σε ένα ορεινό χωριό της Φθιώτιδος έσφαξε με τα χέρια του ένα 12χρονο κοριτσάκι επειδή σύμφωνα με το αρρωστημένο του μυαλό ήταν… πράκτορας των Γερμανών!

9. Ο διατελέσας βοηθός του Αμερικανού Στρατιωτικού ακολούθου παρά τη Ελληνική πρεσβεία, Ουίλιαμ Μακνήλ, γράφει, επίσης στην σελίδα 55 του βιβλίου του «Το ελληνικόν δίλημμα, πόλεμος και επακόλουθα», μεταξύ πολλών άλλων και τα παρακάτω:

«Ο Άρης Βελουχιώτης ήτο κομμουνιστής και σαδιστής… Η ομάς του απέκτησε φήμην δι’ απεριόριστον απανθρωπίαν και τόλμην. Συχνάκις υπηρέτησε εις ειδικόν εκτελεστικόν απόσπασμα, το οποίον εβασάνισε και εφόνευσε άνδρας καταδικασθέντας υπό των ‘‘λαϊκών δικαστηρίων’’».

10. Το μηνιαίο περιοδικό ‘‘Ντοκουμέντα 1940-1949’’ του ‘‘Ινστιτούτου Σπουδής της Ιστορίας’’, α’ τόμος, σελίδα 74, αναδημοσιεύει μία φωτοσύνθεση που παρουσιάζει τον Άρη Βελουχιώτη να φορά γυναικεία εσώρουχα που πρωτοδημοσίευσε το αναρχικό περιοδικό ‘‘Ιδεοδρόμιο’’ και στον υπότιτλο σημειώνει: «Η…Σουλτάνα, όπως παρουσιάζεται στο κομμουνιστικό περιοδικό ‘‘Ίδεοδρόμιο’’! Αυτός ο …λεβέντης ‘‘πρωτοκαπετάνιος’’ αποφάσιζε κάποτε ποιος Έλληνας είναι προδότης και ποιος όχι! Και έτσι, ανεξέλεγκτα, χωρίς καμμία καθυστέρησι, οι πραιτωριανοί του Κ.Κ.Ε. τον βασάνιζαν απάνθρωπα και τον ακρωτηρίαζαν. Ήταν η εποχή της ‘‘εθνικής αντίστασης’’!».

11. Ο κομμουνιστής καθηγητής Κων/νος Δεσποτόπουλος ,διατελέσας και βουλευτής της Ε.Δ.Α. σε συνέντευξή του στην ‘‘ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’’ της 5ης Μαρτίου 1980 παραδέχεται ότι:

«Άσχετα προς τα αίτια, όμως, της παθήσεως, συνάγεται πως ο ελαττωματικός ‘‘πρωτοκαπετάνιος’’ θανάτωνε, για να επιδεικνύει τον ανδρισμό του ή για να εκδικείται το ελάττωμά του». «Σαν τελικό συμπέρασμα που μπορώ να πω, είναι ότι ο αρχικαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. ήταν μια δυνατή, αλλά διχασμένη προσωπικότητα (σ.σ.: σχιζοφρενής). Υπέφερε από ψυχικά τραύματα, π.χ. από ισχυρό πλέγμα μειονεξίας, λόγω της διαγραφής του από το Κ.Κ.Ε., εξαιτίας μιας ‘‘δηλώσεως μετανοίας’’ που είχε κάνει στο απώτερο παρελθόν. Υπέφερε ακόμη και από άλλα, ειδικής φύσεως απωθημένα, δημιουργημένα από ορισμένη λειτουργική ανεπάρκεια, που του είχε προκαλέσει ο παρατεταμένος βασανισμός του με πάγο, που τον είχαν υποβάλει, κατά την ομολογία του ίδιου… Εξάλλου, η λειτουργική ανεπάρκειά του, για την οποία μου είχε μιλήσει ο ίδιος, του προκαλούσε αντισταθμιστική ψυχική αντίδραση και τότε φαίνεται ότι γινότανε ένας επιθετικός, σκληρός και αδυσώπητος άνθρωπος, όπως κυκλοφορούσε η φήμη στο αντάρτικο και στον πληθυσμό…»

Για πες μου τώρα δα, φίλε Χρήστο ποιος από τους παραπάνω δεν είναι αρνητικά προσκείμενος προς τον Αρη... ; Να μάθεις φίλε μου να κάνεις σωστή έρευνα, να φτάνεις μέχρι το μεδούλι, και να μην συμπαρασύρεσαι ευκόλως από διάφορα δημοσιεύματα που έχουν τον σκοπό τους...

Και ως προς την "δήλωση μετανοίας" του Αρη, που τον κατηγορούσε συνεχώς ο Ιωαννίδης, έχω να συμπληρώσω τα εξής, για να ξέρουμε για τι άτομο ομιλούμε :

Μια συγκλονιστική γραπτή μαρτυρία βασισμένη σε αφήγηση του καπετάν Διαμαντή

Το τελευταίο διάστημα παραδόθηκε στο Αρχείο του ΚΚΕ ένα συγκλονιστικό κείμενο. Συγγραφέας του είναι ο Πάνος Τσαρός από τη Στυλίδα, παλαίμαχος κομμουνιστής και στέλεχος του Κόμματος, ο οποίος δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Η αξιοπιστία του συγγραφέα, καθώς και των άλλων προσωπικοτήτων που επικαλείται (καπετάν Διαμαντής, Θανάσης Τσαρός - Γαβριώτης κ.ά.), δίνει στο κείμενο την αξία ντοκουμέντου, παρότι αυτό αποτελεί προσωπική του μαρτυρία.

Το κείμενο του σ. Π. Τσαρού αφορά στην περιβόητη «δήλωση μετανοίας» του Αρη Βελουχιώτη, όταν ήταν πολιτικός κρατούμενος το 1939 στην Κέρκυρα, και έρχεται να αναδείξει τον πραγματικό λόγο και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο Αρης «αποκήρυξε» τότε «τον κομμουνισμό». Ρίχνοντας φως σε άγνωστες πλευρές της υπόθεσης, ο συγγραφέας ανατρέπει τα περί δήλωσης του Αρη, που οι μεν κομμουνιστές αντιμετωπίζουμε επί δεκαετίες με λύπη και αμηχανία (κάποτε και επικρίνοντας τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ), οι δε αντικομμουνιστές την επισείουν χαιρέκακα, προκειμένου να πλήξουν το ηθικοπολιτικό κύρος του ΚΚΕ.

Σχετικά με τους τελευταίους (και έχοντας μεγάλη πείρα από τους αντικομμουνιστές σε όλη τη διαδρομή του) ο Πάνος Τσαρός έγραψε: «... Από εδώ θα βγούνε ορισμένα σωστά συμπεράσματα (...) για τις σκόπιμες διαστρεβλώσεις που θέλουν να παρουσιάσουν ορισμένοι αντικομμουνιστές - αντιμαρξιστές, όχι για να βοηθήσουν το ΚΚΕ και τη γνήσιά του ιστορία, αλλά να βοηθήσουν την αντίδραση για να το συκοφαντεί, να διασπά την ενότητά του, να παραποιεί τα γεγονότα, να διαστρεβλώνει την αλήθεια για την ιστορία του».

Σε τι αφορούσαν τα προηγούμενα, που ο Π. Τσαρός θέλησε να ξεκαθαρίσει με το κείμενό του; Αφορούσαν στα γεγονότα που, όπως έγραψε, «μας αφηγήθηκε ο Διαμαντής, παρουσία του Πελοπίδα, του Βλαχάβα και του Θ. Γκουζέλου, όταν ανταμώσαμε στο σπίτι μας το Δεκέμβρη του 1946, στην περίοδο του ΔΣΕ». Δηλαδή, στο γεγονός ότι ο Αρης Βελουχιώτης, όντας κρατούμενος στην Κέρκυρα, υπέγραψε «δήλωση μετανοίας» κατ' εντολήν του Μιχάλη Τυρίμου.

Οπως είπε ο Τυρίμος στον Βελουχιώτη, εφάρμοζε σχετική εντολή του Ν. Ζαχαριάδη. Η «εντολή» συνίστατο στην ανάγκη να βγει ο Αρης από τη φυλακή, για να συμβάλει στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ, που η δικτατορία Μεταξά είχε πλήξει, έχοντας συλλάβει πλειάδα στελεχών του και αποδιαρθρώσει τις Κομματικές Οργανώσεις του. Γι' αυτό και χρειαζόταν να υπογράψει ο Αρης μια εικονική δήλωση μετανοίας!...
Ο Αρης πειθάρχησε στην «εντολή», αφού εντολέας, όπως του ειπώθηκε, ήταν ο Ζαχαριάδης, ενώ ο Τυρίμος που τη «μετέφερε» ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου. Σε κάθε περίπτωση, ο Αρης δεν μπορούσε παρά να τη θεωρήσει ως εντολή του Ν. Ζαχαριάδη, μην γνωρίζοντας βέβαια ότι τέτοια εντολή δεν υπήρχε.

Εδώ χρειάζεται να αναφερθεί ότι, το ίδιο διάστημα που υπέγραψε ο Αρης τη «δήλωση μετανοίας» (8 Ιούνη 1939) και μια άλλη συμπληρωματική της πρώτης (27 Ιούνη 1939), υπέγραψε δήλωση μετανοίας (Ιούνης 1939) και ο ίδιος ο Μιχ. Τυρίμος. Ομως, η δήλωση του Τυρίμου δεν ήταν εικονική, ήταν πραγματική. Κι όταν βγήκε από τις φυλακές της Κέρκυρας, μετά από ένα διάστημα πρωτοστάτησε στην ίδρυση της λεγόμενης «Προσωρινής Διοίκησης».

Επρόκειτο για ένα όργανο της Ασφάλειας του Μανιαδάκη, που παρουσιαζόταν ως καθοδηγητικό όργανο του ΚΚΕ, εκδίδοντας ταυτόχρονα και πλαστό «Ριζοσπάστη». Ετσι, οι κομμουνιστές βρέθηκαν μπροστά σε δύο καθοδηγητικά όργανα και σε δύο «Ριζοσπάστες». Το ένα ήταν η λεγόμενη «Παλιά ΚΕ», συνέχεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, που αποτελούνταν από τίμια στελέχη του Κόμματος και που συνέχιζε να τυπώνει τον γνήσιο «Ριζοσπάστη». Το άλλο όργανο - στο οποίο είχαν εμπλακεί και τίμιοι κομμουνιστές, δίχως να το καταλαβαίνουν, φυσικά - είχε καθοδηγητικό νου τον Τυρίμο, δηλαδή τον Μανιαδάκη και τους ασφαλίτες Παξινό, Χαραλαμπίδη κ.ά.

Ο Διαμαντής, λοιπόν, «μας αφηγήθηκε όλη την υπόθεση του Τυρίμου», έγραψε ο Π. Τσαρός. Και αναφέρει ότι ο Διαμαντής, ανάμεσα σε άλλα, διηγήθηκε ότι κατ' εντολήν του Τυρίμου (που επικαλούνταν τον Ζαχαριάδη) υπέγραψαν δηλώσεις και άλλοι κρατούμενοι. Οσον αφορά τη «δήλωση» του Αρη, ο Διαμαντής τόνισε:

«Μια τέτοιου είδους εντολή είναι και για τον Θανάση Κλάρα (Αρη) που ποτέ δεν είχε δοθεί, που αργότερα έγινε αντιληπτό από τον Κλάρα, όταν προσπάθησαν να τον δέσουν με την "Προσωρινή Διοίκηση", αλλά ήταν πλέον αργά, εδώ το επιβεβαίωσε [ο Τυρίμος] στην ανάκριση που του έκανε ο Βελουχιώτης, ότι τον είχαν εξαπατήσει και αυτόν, καθώς και άλλα στελέχη. Για αυτό και η αγανάκτηση του Αρη ήταν δικαιολογημένη».

«Στην ηγεσία του ΚΚ αυτή η υπόθεση έγινε γνωστή από έκθεση που είχε κάνει ο Διαμαντής με τον Γαβριώτη [Θανάση Τσαρό] και δόθηκε στο ΠΓ και προσωπικά στον Ιωαννίδη», γράφει ο Πάνος Τσαρός. Σημειώνεται ότι αυτή η έκθεση δεν έχει βρεθεί στο Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ.

Πώς ο Τυρίμος έπεσε στα χέρια του ΕΛΑΣ
Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Τυρίμος πέρασε στην υπηρεσία της Γκεστάπο, η οποία τον «δραπέτευσε» στη Μέση Ανατολή, όπου έγινε διπλός πράκτορας (της Γκεστάπο και της Ιντέλιντζενς Σέρβις). Μετά την απελευθέρωση, ήρθε στην Ελλάδα, όντας στην υπηρεσία των Αγγλων.

Τα παραπάνω αναφέρει στο κείμενό του ο Π. Τσαρός. Ας δούμε πώς περιγράφει ο ίδιος τα σχετικά με τη σύλληψη του Τυρίμου, στα οποία ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές.

Μετά τη Συμφωνία της Καζέρτας, όπως δείχνουν τα γεγονότα που ακολουθούν, αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ και της Πολιτοφυλακής πήγε στο ξενοδοχείο «Παλίρροια» της Χαλκίδας, όπου είχε εγκατασταθεί η αγγλική διοίκηση, και ζήτησε από τον Αγγλο ταγματάρχη να παραδώσει στον ΕΛΑΣ 40 ταγματασφαλίτες, που αποδεδειγμένα είχαν πάρει μέρος σε εγκλήματα κατά του λαού. Επικεφαλής της αντιπροσωπείας ήταν ο Γιώργος Βρεττάκος, παλιό κομματικό στέλεχος, Ακροναυπλιώτης και διοικητής της Ανωτέρας Διοίκησης Αττικο-Βοιωτίας - Εύβοιας της Πολιτοφυλακής.

Στο ξενοδοχείο «Παλίρροια», όπου ο Αγγλος ταγματάρχης προθυμοποιήθηκε να τους κεράσει, τους καφέδες σερβίρισε ντυμένος με στολή μάγειρα «μιλώντας άριστα τα ελληνικά» ο Μ. Τυρίμος. «Ο Βρεττάκος αμέσως γνώρισε το πρόσωπο αυτό του μάγειρα και ο μάγειρας γνώρισε τον φιλοξενούμενο επισκέπτη, αλλάζοντας μόνο ματιά χωρίς να δώσουν παραπέρα γνωριμία. Μόλις έφυγε ο μάγειρας (...) ο Βρεττάκος άρχισε να ρωτάει τον ταγματάρχη, πώς βρέθηκε στο συμμαχικό στρατό ο μάγειρας αυτός και ποιος είναι, και πώς λέγεται. Ο Εγγλέζος ταγματάρχης ταράχτηκε και άρχισε να λέει: Ο μάγειρας είναι Κύπριος λέγεται Γεωργιάδης και τον στείλανε από το επιτελείο τους (...) Είναι πάρα πολύ καλός μάγειρας. Ο Βρεττάκος (...) με αγριεμένο ύφος λέει στον ταγματάρχη από αυτή τη στιγμή ο μάγειράς σου συλλαμβάνεται και να τον φωνάξεις αμέσως εδώ να τον περιλάβει η φρουρά μας».

Μπροστά στην επιμονή του Βρεττάκου, ο ταγματάρχης φώναξε τον Τυρίμο και ακολούθησε ο εξής διάλογος με τον Βρεττάκο:

«Βρεττάκος - Νόμισες αλλάζοντας το επίθετό σου και τα αφεντικά σου θα χάσουμε τα ίχνη σου; (...) Είσαι προδότης του λαού και τη ζημιά που έχεις κάνει στο Κόμμα και στο κίνημα ήρθε η ώρα να τα πληρώσεις (...) Γεωργιάδης (Τυρίμος) - Γιώργη εγώ δεν πρόδωσα κανέναν, από το 1939 που απολύθηκα από την φυλακή έφυγα στην Αίγυπτο και ήρθα τώρα (...) δουλεύω για ένα κομμάτι ψωμί. Βρεττάκος: Θα τα πούμε όχι εδώ, αλλά με τα θύματά σου (...) σε αυτούς θα δώσεις λόγο».

Ο Αγγλος ταγματάρχης αντέδρασε, όμως κατάλαβε την αποφασιστικότητα του ΕΛΑΣ και τελικά δέχτηκε να διατεθεί ένα δωμάτιο, όπου ο ΕΛΑΣ έκλεισε τον Τυρίμο φρουρούμενο, ενώ το ξενοδοχείο είχε ήδη περικυκλωθεί από ένα ΕΛΑΣίτικο τάγμα. Στη συνέχεια, ο Τυρίμος οδηγήθηκε στη διοίκηση Πολιτοφυλακής. Εκεί ήρθε τηλεφωνική διαταγή από τον Αρη Βελουχιώτη, να μεταφερθεί αμέσως ο Τυρίμος στη Θήβα, όπως και έγινε.

Ο Πάνος Τσαρός γράφει:

«Είχα την τύχη να βρεθώ στην φρουρά με επικεφαλής τον Θανάση Γαβριώτη [Θανάση Τσαρό] που συνοδεύσαμε τον Τυρίμο μέχρι τη Θήβα».

Στη Θήβα ανέκριναν τον Τυρίμο οι Αρης, Διαμαντής και Αχιλλέας. Από την ανάκριση προέκυψαν και οι δύο εκθέσεις του Τυρίμου, που βρίσκονται στο Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ. Σε αυτές ο Τυρίμος εξηγεί αναλυτικά το ρόλο που έπαιξε ο ίδιος και άλλοι πράκτορες της Ασφάλειας στη συγκρότηση της «Προσωρινής Διοίκησης».

Το κείμενο του Πάνου Τσαρού πλουτίζει την ιστοριογραφία της περιόδου 1939 - 1945.

Σημείωση:

1. Ο Μιχάλης Τυρίμος στη δήλωση μετανοίας του δηλώνει «μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ». Είναι γεγονός ότι ο Τυρίμος εκλέχτηκε στην ΚΕ του Κόμματος στο 5ο και 6ο Συνέδριό του. Δεν έχουμε βρει μέχρι σήμερα κανένα στοιχείο που να αναφέρει ότι μετά το 6ο Συνέδριο ο Τυρίμος προσελήφθη στο ΠΓ.

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ*
*Ο Μ. Μαΐλης είναι μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Ειρήνη Λελέκου 1926 (ίσως 1922) -2022 (μετέπειτα Παπά, μετά τον γάμο της με τον Άλκη Παπά το 1947). Από τις ωραιότερες γυναίκες που πέρασαν εκείνη την εποχή...

Ο/Η @Chris1 είπε στο Γκονός ή Γκουνός Σταύρος (Χατζάρας) από Λεπτοκαρυά:

@Dani
κοιταζε γυναίκα η αρχιλούγκρα ο μιζέριας?

Λυπάμαι φίλε Χρήστο αν σου χαλάω την αρνητική εικόνα που είχες για τον καπετάνιο, να σου αποκαλύψω επίσης πως είχε παντρευτεί το 1944 με μια από τις ομορφότερες Ελληνίδες που υπήρχαν εκείνη την στιγμή στην Ελλάδα, τον γάμο διετέλεσε ο Παπά Ανυπόμονος, ό οποίος και παρέδωσε στη δημοσιότητα την ληξιαρχική πράξη γάμου του 1944. Η έτερη ληξιαρχική πράξη του '47 είναι με τον Άλκη Παπά, του οποίου και το επίθετο κράτησε μετά το διαζύγιο τους το 1951 (αν θυμάμαι καλώς).

@Dani Με συγχωρείς, αλλά μετά από όσα έγραψες παραπάνω (αν δεν βαριόμουν να γράφω σεντόνια θα σου παρέθετα και άλλους ), μου ζητάς να έχω θετική εικόνα για έναν άνθρωπο που έχει να επιδείξει ΜΟΝΟ ΦΟΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΩΝ και κανενός γερμανού? Όσο για την κ. Παπά, απλώς θα πώ αυτό που είπε πρόσφατα η Αρβελέρ. """Νομίζαμε ότι είμασταν αριστεροί

@Chris1 θα μου παρέθετες μερικές ακόμη πηγές για να αποδείξεις τα περί "λούγκρας" του Αρη....; Τι να το κάνω όταν αυτές οι πρόσθετες αναφορές είναι της ίδιας κατηγορίας με τις παραπάνω...;

Βλέπω αφήσαμε τα περί λούγκρας και πιάσαμε άλλο τροπάρι τώρα... Συγγνώμη Χρήστο, αλλά δεν ήξερα ότι ο ΕΛΑΣ σκότωνε μόνο Έλληνες και όχι Γερμανούς... Καλά που με ενημέρωσες... για να το λέω και εγώ για να μην με περνάνε για κανέναν μη ενημερωμένο για τα τεκταινόμενα τούτης της δύστυχης χώρας...

@Dani
φίλε μου το γεγονός είναι ένα. όταν έχεις τόσες χιλιάδες ενταγμένους στον ΕΛΑΣ και δεν έχεις να αναφέρεις μιά εκ παρατάξεως μάχη σε όλη τη διάρκεια της κατοχής, παρά μόνο δολοφονίες μεμονομένων στρατιωτών, και από την άλλη έχεις γραπτές συμφωνίες για μη δράση εναντίων τους, τότε τα λόγια περισσεύουν.
Αλλωστε τί καλλίτερη απόδειξη από το γράμμα του Καραγιώργη προς τον Ζαχαριάδη, όπου περιγράφει εναργέστατα το πώς , το γιατί και τό τί έκανε ο ΕΛΑΣ κατά την κατοχή.
Αναγνωρίζω όμως πως είσαι από αυτούς που έχουν εντρυφήσει σε ιστορικά κείμενα που αφορούν το χόμπι μας, και διαβάζω με προσοχή όσα δημοσιεύεις.

Αλλωστε τί καλλίτερη απόδειξη

@Chris1 είσαι ωραίος... σε λίγο θα μου πεις πως ο Ζέρβας και οι ΠΑΟτζήδες πολεμούσαν εναντίον των Γερμανών, αυτοί ήταν που έκαναν δολιοφθορές, αυτοί ήταν που έκαναν ανταρτοπόλεμο εναντίον των Γερμανοιταλών, αυτοί ήταν που έδιναν μεγάλες μάχες εναντίον τους (άσχετα που εσύ θεωρείς ότι δεν έδωσαν..., έτσι σου έμαθε ο κύκλος σου να πιστεύεις και αυτά είναι που προσπαθείς να διαδίδεις) και κατατρόπωναν μεγάλα τμήματα του εχθρού, όπως στο Σαραντάπορο και στον Φαρδύκαμπο Σιατίστης (όσον αφορά την περιοχή μου).

Κατά δεύτερον γραπτή συμφωνία για μη δράση με τους Γερμανούς είχε κάνει ο Ζέρβας (ΕΔΕΣ) και συμφωνίες για αλληλουποστήριξη και συνεργασία με τον εχθρό είχε ο ΠΑΟ (ΥΒΕ) και άλλες παρόμοιες όπως ο ΕΕΣ. Ο ΕΛΑΣ δεν είχε καμία απολύτως συμφωνία με τον εχθρό, και αν αναφέρεσαι στο δήθεν σύμφωνο Πετριτσίου (και τα υπόλοιπα που παρουσιάζονταν μετά από την ΠΑΟ στο ΣΜΑ), αυτά να τα πείς σε κανένα μαθητούδι, που ξεκινά τώρα να ΜΕΛΕΤΑ ιστορία, μπας και τον πιάσεις με το μέρος σου... Το ίδιο το ΣΜΑ (Στρατηγείο Μέσης Ανατολής) απέρριψε το σύμφωνο Πετριτσίου (που τους εστάλει από τα καλά παιδιά της ΠΑΟ-ΥΒΕ) ως ΠΛΑΣΤΌ. Αλλά τι περιμένεις σε μια χώρα που γεννά αβέρτα νενέκους και αναγνώρισε μόλις το 1982 την συμμετοχή του ΕΛΑΣ στην αντίσταση... ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ ... ΒΑΣΙΛΕΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ...

@Dani πως γίνεται κάθε φορά και βρίσκομαι στην ανάγκη να γράφω σεντόνια. Για να το αποφύγω, θα περιοριστώ μόνο σε όσα αναφέρεις

1. Ο Ζέρβας, ένας κατ' επάγγελμα στασιαστής από το 1910, αντιβασιλικός, βενιζελικός και ότι άλλο σου κατέβη στο κεφάλι για την αφεντιά του
   Αλλά το βιογραφικό του λέει επίσης ότι έχει πολεμήσει στους βαλκανικούς, συμμετείχε στην ανατίναξη του Γοργοποτάμου όπου προσέτρεξε χωρίς """ ναι μεν αλλά και να πάρω άδεια από το Κόμμα κλπ >"""όπως η σουλτάνα , έδωσε εκ παρατάξεως μάχη στη Μενίνα, έδιωξε τους τσάμηδες και έλυσε με τη βία ένα θέμα που έκαιγε την Ελλάδα. Φυσικά, ότι έχει γραφεί γι αυτόν θα πρέπει να γίνεται διασταύρωση από χίλιες πηγές, καθώς ορίσθηκε σαν τον μεγαλύτερο εχθρό του κομμουνισμού, από την στιγμή που αρνήθηκε να λάβει μέρος στο κάλεσμα του Τίτο για συμμετοχή του στην μάχη του ποταμού Σαββο, όπου οι γερμανοί αφάνισαν 98.000 Σέρβους παρτιζάνους (όχι Κροάτες, όχι Σλοβένους, όχι Σκοπιανούς). Μάλιστα για πολλές από τις αναφορές που έγιναν από έλληνες και πληρωμένους γερμανούς, έγιναν μηνήσεις, και καταδικάστηκαν ώς συκοφάντες, αποσύρθηκαν μελέτες και έγιναν ακόμη ερωτήσεις βουλευτών της ΝΔ για την προσπάθεια σπίλωσης του από συγκεκριμένα άτομα του αριστερού χώρου που έχουν σαν επάγγελμα την αγιοποίηση της αριστεράς και την διαβολή της δεξιάς.
2. Όταν λέω μάχες Dani, μιλάω για μάχες, όχι για στρακαστρούκες μεμονωμένων σχηματισμών, όπου διαβάζεις για θύματα και σου λένε για 2-3 σκοτωμένους και άλλους τόσους πληγωμένους.
3. Η συμφωνία που αναφέρεις για τον Ζέρβα, την βρίσκουμε στις αναφορές του γερμανού Μάγερ, ο οποίος το 2004 χαρακτηρίσθηκε ως συκοφάντης, και εν πάση περιπτώσει, εντύπωση μου προκαλεί πως μπορεί να του αποδίδεται από τους γερμανούς ο ρόλος του φύλακα των διαβάσεων της Δ. Ελλάδος που αφορούσε το logistic του γερμανικού στρατού (που διακινήτω από την ανατολική πλευρά ττης χώρας όπως γίνεται και σήμερα) , όταν είναι γνωστό πως ο ΕΔΕΣ ήταν περιορισμένος σε μιά περιοχή της Ηπείρου και με τις περνιχρές του και μέ ελάχιστο ατομικό οπλισμό δυνάμεις, οι οποίες ποτέ δεν ξεπέρασαν τις 2100 άνδρες, θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν σε έναν τέτοιο ρόλο. Και κυρίως, όταν στο επιτελείο του υπήρχαν μονίμως άγγλοι αξκοί, και έχουμε τις επίσημες αναφορές της αγγλικής αποστολής. ΟΛΕΣ τις αναφορές , στις οποίες περιγράφονται και οι συνεχείς τους αψιμαχίες.
4. Η ΠΑΟ και οι συγγενείς του (πχ ΕΕΣ), συγκροτήθηκε και ασχολήθηκε μόνο με τους βουλγάρους. Μαζί με την οργάνωση του Τσαούς Αντών, αποτέλεσε τον κυριότερο παράγοντα για να μην εκβουλγαριστεί η Κεντρική - Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΣΥΜΦΩΝΉΣΕΙ ΤΟ ΚΚΕ για την ιδρυση της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, όπως προβλεπόταν από το 1925 (Πουλιόπουλος, πάμε βαθιά τώρα και αρχίζουμε να πλατιάζουμε το θέμα). και φυσικά ιστορική είναι η μάχη στους Παπάδες, όπου έπεσαν κορμιά ελληνικά και βουλγάρικα.
5. Όταν αναφέρομαι σε συμφωνίες πχ
   α. αναφέρομαι για την Συμφωνία στο Λιβάδι στις 1 Σεπ 1944 μεταξύ ΕΛΑΣ και Γερμανικού Στρατού κατοχής, με υπογράφοντες ως νόμιμοι πληρεξούσιοι αντίστοιχα ο καπετάν Κίτσος και για την ΓΑΣΜΔΜΑ ο Υπγος Εριχ Φένσκε (εκδόσεις Επαναπατρισθέντων από το Παραπέτασμα)
   β . Στην συμφωνία του ΕΛΑΣ και ΠΕΕΑ και Βουλγαρικού Στρατού Κατοχής στις 20 Σεπ 1944 στο Μελισσοχώρι Μακεδονίας με υπογράφοντες για τον ΕΛΑΣ ο Αυγερινός, για την ΠΕΕΑ ο Στασινόπουλος , για το ΚΚΒουλγαρίας ο Φιλίπποβιτς γραμμ. Βουλγαρικής Λέσχης και για τον Βουλγαρικό Στρατό ο Υπγός Γιούνωφ
   Το συγκεκριμένο σύμφωνο διαψεύσθηκε στις 3 Οκτ 1944 από το μέλος της ΠΕΕΑ Πορφυρογένη στην εφημερίδα Ελευθερία (διαρκούσης της κατοχής) αλλά το μεθεπόμενο βράδυ επιβεβαιώθηκε επίσημα η ύπαρξή του με δηλώσεις του Βουλγάρου Πρωθυπουργού Γκεωργκίεφ από τον ραδιοσταθμό της Μόσχας.
   Αν διαβάσεις τα άρθρα του θα σιχαθείς τη λέξη κομμουνιστής.
   Δεν έχω λοιπόν ανάγκη ούτε να συγκρίνουμε γνώσεις, ούτε και να μυήσω κάποιον στη ιστορία της Ελλάδος, δηλαδή εκείνην που έγραψαν οι νικητές και όχι οι ηττημένοι. και οι οποίοι ηττήθηκαν, διότι ήταν προδότες, πολεμώντας για να δώσουν ένα τμήμα της χώρας σε Βουλγαρία και Γιουγκοσλαυία .
   Ομολογώ όμως ότι με αιφνιδίασες με τα παραπάνω. Στην αρχή νόμιζα ότι οι γνώσεις σου για πράγματα και πρόσωπα που έδρασαν εκείνη την περίοδο στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και εν συνεχεία στον ΔΣΕ, ήταν από επαγγελματική -θα έλεγα- εξέταση των περιπτώσεων που ψάχνουμε. Βλέπω όμως ότι αυτό ισχύει εν μέρη. Μαθαίνεις για πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά άλλο η ιστορία που απαντά στα πώς και γιατί και άλλο οι διηγήσεις των ηττημένων που δεν μπορούν να δεχθούν ότι προσπάθησαν για κάτι που τους ξεπερνούσε είτε σαν αξίες σε προσωπικό επίπεδο είτε σαν πολιτικούς με ξενοκίνητους στόχους που ήταν συνώνυμοι της προδοσίας ενός ιστορικού έθνους.

εκβουλγαριρεί

εμφανίσθηκε ακάλεστος τελαυταία στιγμή,