ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ(ΟΛΥΜΠΙΣΙΟΣ), ΜΠΑΤΕΚΟΣ ΝΙΚΟΣ (Παλαμάς), ΞΥΝΟΣ ΝΙΚΟΣ (Σμόλικας),

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΟΠΟΥΛΟΣ γεννήθηκε το 1915. Καταγόταν από τον Πόντο. Το 1923 ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Πτολεμαϊδα. Ελαβε μέρος στον πόλεμο του '40-'41. Τον Απρίλη του 1943 κατατάχτηκε στον ΕΛΑΣ, στο Βέρμιο, στο τάγμα του Ακρίτα. Αναδείχτηκε σε καπετάνιο τμήματος και έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Πολεμάει ως καπετάνιος τάγματος και τραυματίζεται επανειλημμένα. Πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη. Με τον επαναπατρισμό του εγκαθίσταται στην Κατερίνη.

Ταξίαρχός ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ (Καπετάν Λευτεριάς) από το χωριό Αψαλο Αριδαίας Ν. Πέλλας

ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΚΟΣ (Καπετάν Λυσαίος).

Στο χωριό Κάτω Γραμματικό ήταν το συγκρότημα του καπετάν Μαύρου, το πραγματικό του όνομα ήταν Παλαμάς Χρίστος, στον αστικό στρατό ήταν ανθυπολογαχός,

ο Μάγιερς προήχθη σε
ταξίαρχο και παρέμεινε στην Ελλάδα ως Αρχηγός της Βρετανικής
Στρατιωτικής Αποστολής (ΒΣΑ) με Υπαρχηγό τον Κρις Γουντχάουζ.
Είχε προηγηθεί στις 2 Αυγούστου του 1942, η αποβίβαση του
Ταγματάρχη Ιωάννη Τσιγάντε στην ακτή Κότρωνα της Μάνης, που
έφερε στην Ελλάδα περίπου 15.000 χρυσές λίρες Αγγλίας
(εξωτερικού) και του Βρετανικού ΣΜΑ. Διέθετε άφθονα μέσα (3
σταθμούς ασυρμάτου, 15 χιλιάδες χρυσές λίρες, υλικό
δολιοφθορών κ.α.).
Ο Ταγ΅ατάρχης Τσιγάντες επέδειξε ζήλο κι αυτοθυσία στην
εκτέλεση της αποστολής του. Στις 14 Ιανουαρίου 1943, μετά την
αποκάλυψη του καταφυγίου του στην Αθήνα, φονεύθηκε

παρακαλω υπαρχει κατι για καπεταν φλογας σταυρινακης αποστολος?

@forester1967:

παρακαλω υπαρχει κατι για καπεταν φλογας σταυρινακης αποστολος?

Ο ΣΤΑΥΡΙΝΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ γεννήθηκε στις 12.12.1925 στη Χωριστή Δράμας από γονείς καπνεργάτες προσκείμενους στο ΚΚΕ. Στα νεανικά του χρόνια ήταν μέλος της ΕΠΟΝ και μετέπειτα του ΕΛΑΣ. Ηταν αγωνιστής του ΔΣΕ με το όνομα ΦΛΟΓΑΣ. Το 1948 προδόθηκε, φυλακίστηκε, πέρασε στρατοδικείο και εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Μετέπειτα απολύθηκε για να συλληφθεί ξανά και να φυλακιστεί το 1950 στην Κομοτηνή για τις ιδέες του και τους αγώνες του.

Σε όλη του τη ζωή ήταν φίλος, μέλος και αγωνιστής μέχρι το θάνατό του στο ΚΚΕ. Εφυγε από τη ζωή στις 8.7.2013.

ευχαριστω αριωνα

http://promahi-nea.blogspot.gr/2013/09/blog-post_6425.html

κυριε χριστο γνωριζεται για τον καπεταν καναρη χονδροματιδη απο πετροπουλακι καστοριας παρακαλω

Υπηρξε καπετανιος Δημητριου Αγγελος??????

Κομιτάτο= διοίκηση των επιμελητών που σκοπό είχε την εποπτεία και έλενχο όλων των επιμελητών και όποιος δεν έκανε καλά την δουλειά του ….
τέτοιο κομιτάτο είχε και στον Ανατολικό Όλυμπο

-Ο Αντιστράτηγος Κικίτσας (με πραγματικό όνομα Σαράντης Πρωτόπαππας), παλιός καπετάνιος του ΕΛΑΣ στη δυτική Μακεδονία, υπήρξε ως το τέλος του 1947 Διοικητής του ΔΣΕ Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας, για να ανέλθει μετά στην ιεραρχία στη θέση του Αντιστράτηγου, υπό τον Στρατηγό Μάρκο Βαφειάδη.
-Ο Υποστράτηγος Λάμπρος (ή Νίκος Κανακαρίδης) υπήρξε αντίστοιχα Διοικητής του ΔΣΕ Θράκης. Με τη αναδιάρθρωση της ηγεσίας του ΔΣΕ στις 26.8.1948, την απομάκρυνση του Βαφειάδη και την ανάληψη και της στρατιωτικής ηγεσίας από τον Νίκο Ζαχαριάδη, οι δυο στρατηγοί ανέλαβαν άλλα καθήκοντα.

http://antartis.pblogs.gr/pages/2.html

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ

http://www.giannena-e.gr/ihnilatontas%20tin%20istoria/Vrazitoulis_Dimokratikos_Stratos_Anatoliki_Germania.aspx
Στρατηγοί και αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού στην Ανατολική Γερμανία

γιασου μπαρμπαχρηστο μαγκα στο παικο ηταν ο καπεταν τρομαρας ξερω την σπηλια του μεσα στην σπηλια εχει το ονομα του βρεικα και αλλα πραγματα δικα του

@papaki:

γιασου μπαρμπαχρηστο μαγκα στο παικο ηταν ο καπεταν τρομαρας ξερω την σπηλια του μεσα στην σπηλια εχει το ονομα του βρεικα και αλλα πραγματα δικα του

http://pelasgia.blogspot.gr/2012/01/blog-post_8195.html

μπαρμπα χρηστο μιποσ ξερεισ που εδρασε ο νηκος ξινοσ ο λεγομενοσ καπεταν ζοντανοσ εχο κατι χαρτια του που λεν ολυμπο γεια κανε μια ερευνα σε παρακαλω,ευχαριστω

@selini:

μπαρμπα χρηστο μιποσ ξερεισ που εδρασε ο νηκος ξινοσ ο λεγομενοσ καπεταν ζοντανοσ εχο κατι χαρτια του που λεν ολυμπο γεια κανε μια ερευνα σε παρακαλω,ευχαριστω

ΞΥΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (1908-1947)
(Ζωντανός - Σμόλικας)
Παιδί της λεβεντογέννας κι ανταρτομάνας Τσιαρίτσιανης ήταν. Το 1908 γεννήθηκε κι από αγροτική οικο¬γένεια κατάγονταν. Ο ίδιος, αν και τελειόφοιτος Γυμνασίου, τις σπουδές του δε συνέχισε, για λόγους πολιτικούς, συνέχισε το επάγγελμα του πατέρα του, ενός πατέρα ψύχραιμου κι αποφασιστικού, που υπήρξε το πρώτο θύμα των Ιταλών κατακτητών. Λέγεται μάλιστα, ότι τη μέρα που οι Ιταλοί καίγαν το σπίτι του και σαν είδε ο Μήτσιος να καίγεται ο ιδρώτας και οι οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής, απ' το χωράφι σαν ήρθε στο χω¬ριό το δρεπάνι άρπαξε και για την Πλατεία τράβηξε να θερίσει, όποιον μπροστά του Ιταλό θα ‘βρισκε. Τότε τον θέρισαν με ριπή όπλου, ύστερα από υπόδειξη, οι Ιταλοί. Ο Νίκος με τους επτά συγχωριανούς του φυγοδικούσε, γιατί τους αναζητούσαν οι κατοχικές αρχές σαν Κομμουνιστές. Αρχικά φυλάγονταν στον Άγιο Αθανάσιο, κι ύστερα από το φόνο του Βίτκου πήραν πιο ασφαλέστερα μέτρα κι απο¬μακρύνθηκαν, στο Βαλέτσικο και στο Μπιχτέσι στη συνέχεια της Καρυάς. Από τους ίδιους τους συντρόφους τους αναδείχτηκε Αρχηγός της πρώτης Αντάρτικης ομάδας, που έδρα είχε και λημέρι στο «Μπιχτέτσι» και σαν έγινε δεκαπέντε (15) στον αριθμό, έκανε την πρώ¬τη της εμφάνιση στη Σκαμνιά στις 27/8/1942 και στη συνέχεια Πύθιο, Κοκκινοπηλό κ.λ.π. Ο Νίκος που είχε πολλές πνευματικές και διοικητικές ικανότητες και πολλά προσόντα αν¬θρωπιστικά, ήταν ιδεολόγος Κομμουνιστής, λογικός, αποφασιστικός, ψύχραιμος και τα πάντα τα εκτελούσε προγραμματισμένα και μετά προσοχής. Πολλές φορές φυλακίστηκε κι εξορίστηκε. Στην Αλβανία πολέμησε γενναία στην πρώτη γραμμή με το βαθμό του Λοχία. Στα χρόνια της κατοχής σαν δυνάμωσε το κίνημα και πολλαπλασιάστηκαν οι αντάρτες, ο Νίκος στάλθηκε στο Σμόλικα να οργανώσει αντάρτικο απ' όπου πήρε και το Ψευδώνυμο «Σμόλικας». Στην αποστολή του ανταποκρίθηκε και για τη δραστηριότητά του έφτασε μέχρι το αξίωμα του Καπετάνιου της 9ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Με την απελευθέρωση για λόγους ασφαλείας στο Μπούλκες στάλθηκε. Σαν δημιουργήθηκε ο Δημοκρατικός Στρατός ξαναεπέστρεψε το 1946 και ανέλαβε τη διοίκηση του Συγκροτήματος του Ολύμπου. Το 1947 στις 22 lούλη, σκοτώθηκε στον Όλυμπο στην τοποθεσία «πηγάδια», από χειροβομβίδα που πιάστηκε σε στερεό κλαρί κι εκπυρσοκρότησε, κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού. Πάντως το κίνημα έχασε ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του πρώτου αντάρτικου και του δεύτερου, που ήταν ένας από τους πιο ιδανικούς λαϊκούς αγωνιστές. Το χώμα που τον σκέπασε ελαφρό ας είναι και η μνήμη του αιώνια. Το όνομά του θα γραφεί στη νεότερη ιστορία.

ΞΥΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (1908-1947)
(Ζωντανός - Σμόλικας)

Παιδί της λεβεντογέννας κι ανταρτομάνας Τσιαρίτσιανης ήταν. Το 1908 γεννήθηκε κι από αγροτική οικογένεια κατάγονταν. Ο ίδιος, αν και τελειόφοιτος Γυμνασίου, τις σπουδές του δε συνέχισε, για λόγους πολιτικούς, συνέχισε το επάγγελμα του πατέρα του, ενός πατέρα ψύχραιμου κι αποφασιστικού, που υπήρξε το πρώτο θύμα των Ιταλών κατακτητών. Λέγεται μάλιστα, ότι τη μέρα που οι Ιταλοί καίγαν το σπίτι του και σαν είδε ο Μήτσιος να καίγεται ο ιδρώτας και οι οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής, απ' το χωράφι σαν ήρθε στο χω¬ριό το δρεπάνι άρπαξε και για την Πλατεία τράβηξε να θερίσει, όποιον μπροστά του Ιταλό θα εβρισκε. Τότε τον θέρισαν με ριπή όπλου, ύστερα από υπόδειξη, οι Ιταλοί. Ο Νίκος με τους επτά συγχωριανούς του φυγοδικούσε, γιατί τους αναζητούσαν οι κατοχικές αρχές σαν Κομμουνιστές. Αρχικά φυλάγονταν στον Άγιο Αθανάσιο, κι ύστερα από το φόνο του Βίτκου πήραν πιο ασφαλέστερα μέτρα κι απομακρύνθηκαν, στο Βαλέτσικο και στο Μπιχτέσι στη συνέχεια της Καρυάς. Από τους ίδιους τους συντρόφους τους αναδείχτηκε Αρχηγός της πρώτης Αντάρτικης ομάδας, που έδρα είχε και λημέρι στο «Μπιχτέτσι» και σαν έγινε δεκαπέντε (15) στον αριθμό, έκανε την πρώ¬τη της εμφάνιση στη Σκαμνιά στις 27/8/1942 και στη συνέχεια Πύθιο, Κοκκινοπηλό κ.λ.π. Ο Νίκος που είχε πολλές πνευματικές και διοικητικές ικανότητες και πολλά προσόντα ανθρωπιστικά, ήταν ιδεολόγος Κομμουνιστής, λογικός, αποφασιστικός, ψύχραιμος και τα πάντα τα εκτελούσε προγραμματισμένα και μετά προσοχής. Πολλές φορές φυλακίστηκε κι εξορίστηκε. Στην Αλβανία πολέμησε γενναία στην πρώτη γραμμή με το βαθμό του Λοχία. Στα χρόνια της κατοχής σαν δυνάμωσε το κίνημα και πολλαπλασιάστηκαν οι αντάρτες, ο Νίκος στάλθηκε στο Σμόλικα να οργανώσει αντάρτικο απ' όπου πήρε και το Ψευδώνυμο «Σμόλικας». Στην αποστολή του ανταποκρίθηκε και για τη δραστηριότητά του έφτασε μέχρι το αξίωμα του Καπετάνιου της 9ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Με την απελευθέρωση για λόγους ασφαλείας στο Μπούλκες στάλθηκε. Σαν δημιουργήθηκε ο Δημοκρατικός Στρατός ξαναεπέστρεψε το 1946 και ανέλαβε τη διοίκηση του Συγκροτήματος του Ολύμπου. Το 1947 στις 22 lούλη, σκοτώθηκε στον Όλυμπο στην τοποθεσία «πηγάδια», από χειροβομβίδα που πιάστηκε σε στερεό κλαρί κι εκπυρσοκρότησε, κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού. Πάντως το κίνημα έχασε ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του πρώτου αντάρτικου και του δεύτερου, που ήταν ένας από τους πιο ιδανικούς λαϊκούς αγωνιστές. Το χώμα που τον σκέπασε ελαφρό ας είναι και η μνήμη του αιώνια. Το όνομά του θα γραφεί στη νεότερη ιστορία.

@selini:

http://pelasgia.blogspot.gr/2012/01/blog-post_8195.html

Ετσι ακριβος!!

Για καπεταν τρομαρα και παικο πρωτη φορα ακουω! Μηπως καποιος αλλος? Πολλες φορες υπηρξαν ιδια η και παρομια παρατσουκλια καπετανεων!

Αυτο που ξερω ειναι για τον καπεταν Σταθη(απο Σκρα Γιαννιτσα Αριδαια αυτος εκοβε και εραβε απο οτι ξερω) , τον Λευτερη δεξι χερι του Σταθη, τον ριστακ ή κριστακ (καπως ετσι…παρατσουκλι που σημαινε Χριστος γιατι απο οτι λενε του εμιαζε) σλαβοφωνο Ελληνα καταγωγη απο Φλωρινα μερια , ταμια και εμπιστο ατομο του Βελουχιωτη.

ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ του …......
Κατάγονταν από το Λιβάδι Ελασσόνας. Σύμφωνα με τα γραφέντα του αείμνηστου Κώστα Κηπουρού, που ήταν από την Τσαριτσάνη κι από τους πρώτους αντάρτες του Ολύμπου, σχετικά με την πρώτη Ανταρτοομάδα του Ολύμπου, γράφει στο Περιοδικό της Εθνικής Αντίστασης (συλλογή 35ης ΜΑΗΣ 1983), ότι ο Βασίλης ήταν δραπέτης των φυλακών κι έμοιαζε με παλιό ληστή. Συναντήθηκαν στην τοποθεσία «Σιάπκα» , όπου και προσχώρησε στην ομάδα, χωρίς καμμιά αντίρρηση. Λέγεται μάλιστα ότι καθ' όλη τη διάρκεια του ένοπλου Αντιστασιακού αγώνα εναντίον των Γερμανο-Ιταλών κατακτητών και των ντόπιων προδοτών, ο Βασίλης έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον κι είχε εξελιχθεί ένας από τους καλλίτερους πολεμιστές και τίμιους λαϊκούς αγωνιστές, με ευσυνειδησία και πειθαρχία, αφήνοντας κατά μέρος τις νοοτροπίες που είχε.