Τα τμήματα του ΔΣΕ είχαν μια δυάδα επικεφαλής: το Στρατιωτικό Διοικητή και τον Πολιτικό Επίτροπο. Ο θεσμός του Πολιτικού Επιτρόπου εισάγεται τον Δεκέμβριο του 1947 ή τον Ιανουάριο του 1948 και λειτουργούσαν σε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας από λόχο μέχρι Γενικό Αρχηγείο. Ο Πολιτικός Επίτροπος ήταν ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ στις μονάδες του ΔΣΕ. Ήταν υπεύθυνος για την πολιτική καθοδήγηση και τη «διαφώτιση» των ανταρτών, τη διατήρηση του ηθικού, τη διασφάλιση της πειθαρχίας, την επαγρύπνηση απέναντι στους εχθρούς, την ανάλυση των πολιτικών αποφάσεων της κομματικής ηγεσίας αλλά και για την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των μαχητών που συνδέονταν με την επιμελητεία και τον εφοδιασμό.

Ο Πολιτικός Επίτροπος είχε την ευθύνη να συγκαλεί σε τακτική βάση συζητήσεις («δημοκρατικές συνελεύσεις») στις οποίες συμμετείχαν οι μαχητές της μονάδας. Στις δημοκρατικές συνελεύσεις, οι οποίες συνήθως συγκαλούνταν συνήθως μετά από κάποια μάχη (αλλά και κατά τη διάρκεια πορειών), συζητιούνταν ο τρόπος διεξαγωγής της μάχης, η συμπεριφορά των μαχητών, τα προβλήματα καθημερινότητας, γινόταν κριτική και αυτοκριτική για λάθη ή παραλείψεις, κοκ.
Ένας από τους σημαντικότερους περιορισμούς που αντιμετώπιζε ο ΔΣΕ αφορούσε τον εξοπλισμό του. Τα όπλα ήταν κυρίως γερμανικής, ιταλικής και αγγλικής κατασκευής, προέρχονταν δηλαδή από αυτά που είχαν πέσει στα χέρια του ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια της Κατοχής και τα είχαν αποκρύψει μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, καθώς και όπλα που συγκέντρωσαν από τις επιθέσεις κατά της Χωροφυλακής, των ΜΑΥ, των παραστρατιωτικών, κ.ά. Δεν φαίνεται να υπήρχε ελλείψεις σε τουφέκια και πιστόλια αλλά τα υπόλοιπα, όπως αυτόματα όπλα, οπλοπολυβόλα, όλμοι, μπαζούκας, χειροβομβίδες ήταν σαφώς πιο λίγα ενώ οι πιο πολλές νάρκες ήταν αυτοσχέδιες.

Στα 1948-1949 εκδίδονται κάπου 10 έντυπα και εφημερίδες: Εξόρμηση, Δημοκρατικός Στρατός, Δελτίο Ειδήσεων, Καθημερινά Νέα, Προς τη Νίκη, Μαχήτρια, Αγωνίστρια, Παρτιζάνα, Νέος Μαχητής, Αγροτικός Αγώνας, Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν οι εφημερίδες που εκδίδονταν από τα κατά τόπους Αρχηγεία, όπως η Ελεύθερη Ήπειροςαπό το Αρχηγείο Ηπείρου, η Επίθεσητου Αρχηγείο Κεντρικής Μακεδονίας, ο Μαχητής από το Αρχηγείο Θεσσαλίας, κ.ά., όπως και τα έντυπα που εκδίδονται στη σλαβομακεδονική γλώσσα, όπως το Νεποκόρεν και το Μπίλντεν.

@xristosz:

Στα 1948-1949 εκδίδονται …..............όπως και τα έντυπα που εκδίδονται στη σλαβομακεδονική γλώσσα, όπως το Νεποκόρεν και το Μπίλντεν.

Παντα διαβαζω αυτα που γραφεις με ενδιαφερον , γιατι πολυ απλα εχουν ενδιαφερον!!!

Δεν ξερω αν ειναι δικο σου το κειμενο η απλα εκανες ενα κοπι πέιστ αλλα αυτο το "σλαβομακεδονική γλώσσα" ελεος τι να πω!!! (δεν απευθηνωμε σε σενα φιλε μου προσωπικα ελπιζω καταλαβαινεις)

Ακου σλαβομακεδονική γλώσσα!!! Σλαβικα ειναι και μαλιστα χωριατικα Βουλγαρικα .
Τα οποια απο περιοχη σε περιοχη που μηλουντε στην Ελλαδα διαφερουν κιολας τα ιδιωματα μεταξυ τους.

η απλα εκανες ενα κοπι πέιστ

http://frouriokoz.blogspot.gr/2013/08/1941-1950.html

για τους Κοζανίτες

Κατά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο και κατά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα έγιναν στις 16 Απριλίου 1941 σημαντικές μάχες στην περιοχή του Ολύμπου. Τις διαβάσεις του Ολύμπου, Πλαταμώνα και Πέτρας υπεράσπιζε η Νεοζηλανδική 5η ταξιαρχία με τρία τάγματα στα στενά της Πέτρας και ένα τάγμα στη διάβαση των Τεμπών. Τελικά οι Γερμανοί πέρασαν από τον Όλυμπο υψώνοντας τη γερμανική σημαία στην ψηλότερη κορυφή του.

Κατοχή. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της κατοχής στον Όλυμπο βρίσκουν καταφύγιο πολλοί κατατρεγμένοι . Από τις πρώτες μέρες της κατοχής στις πλαγιές του Ολύμπου εμφανίστηκαν οι «κλαρίτες», οι πρώτοι αντάρτες της ελληνικής αντίστασης, με κάπες, φουστανέλες και φυσεκλίκια, παραπέμποντας στις μνήμες της ολυμπίσιας κλεφτουριάς. Από το καλοκαίρι του 1942 ο Όλυμπος χρησιμοποιήθηκε από την οργάνωση του Ε.Α.Μ. για το σχηματισμό ενόπλων ανταρτικών σωμάτων υπό την καθοδήγηση του. Το αντάρτικο σώμα του Ολύμπου, από την Όσσα ως τα Χάσια, με επωνυμίες ηρώων της ελληνικής επανάστασης του 1821, όπως «Τζαβέλλας», «Κατσώνης», «Μπότσαρης», «Γεωργάκης Ολύμπιος» έφερε καίρια πλήγματα στους Γερμανούς και Ιταλούς εισβολείς κι ανέδειξε ηρωικούς καπετάνιους, όπως το Σαράντη Πρωτόπαπα – Κικίτσα, το Γιώργο Μπλάνα – Κίσσαβο, το Θεόδωρο Καλλίνο – Αμάρμπεη, το Νίκο Ξυνό - Ζωντανό, το Θωμά Πάλλα – Κόζιακα και το θρυλικό σαμποτέρ των Τεμπών Αντώνη Αγγελούλη – Βρατσάνο.

http://emfilios.blogspot.gr/2011/02/2-16.html

Για Βέρμιο - Ημαθία

συρματόπλεγμα

το τάγμα Τζαβέλα φθάνει κοντά στον Αι-Λια και παίρνει θέσεις. Το τάγμα του Πέτσου στρίβει από τον Αι-Λιά και ξεκινά για αιφνιδιασμό μέσα στην πόλη. Μπροστά τους βρίσκεται ένα ποταμάκι. Το μέρος όλο βρίσκεται ζωσμένο με συρματόπλεγμα και καλά ναρκοθετημένο. Με το νερό ως το γόνατο περνούν το ποτάμι και κόβουν με κόφτες το σύρμα. Το δάχτυλο βρίσκεται στην σκανδάλη. Μπροστά τους βρίσκεται ένα πέρασμα σκαλισμένο στον βράχο από την εποχή της τουρκοκρατίας. Κι εδώ αγκαθωτό σύρμα και παγιδευμένες χειροβομβίδες.

Τι ήταν η Κλούβα; Ένα σιδηροδρομικό βαγόνι, χωρίς σκεπή και παραπέτια, φασκιωμένο με αγκαθωτό σύρμα, με υπονομευόμενο πάτωμα με νάρκη ή δέσμη δυναμίτιδας.

Συνδεόταν αυτός ο μηχανισμός με τη μηχανή της αμαξοστοιχίας με ηλεκτροφόρο καλώδιο και ενεργοποιούνταν όταν ο συνοδός Γερμανός δέχονταν επίθεση από ομάδες της Εθνικής Αντίστασης, με αποτέλεσμα να ανατιναχθεί αυτό το βαγόνι, σκοτώνοντας τους κλουβίτες Έλληνες αντιστασιακούς.
Το σατανικό αυτό εφεύρημα των ναζί πρωτοεμφανίστηκε στη Γαλλία και μετά στην Ελλάδα. Ευρεία χρήση της Κλούβας γίνονταν σε συρμούς που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά πολεμοφοδίων, στρατιωτικών κ.λπ. Σκοπός του κατακτητή με τη χρήση της Κλούβας, η παρεμπόδιση της Αντίστασης για σαμποτάζ στα τρένα. Στο Μωριά η χρήση της Κλούβας ήταν πιο πυκνή, ιδιαίτερα σε περιοχές που ορεινοί όγκοι γειτόνευαν με τις σιδηροδρομικές γραμμές, και τούτο γιατί οι αντιστασιακοί έβρισκαν πρόσφορο έδαφος για ενέδρες και αιφνιδιασμούς.

φιλε καμια δουλια με τον καπεταν τρομαρα για παικο δεν εχεις ξερω την σπηλια που ζουσε

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%86%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CF%82_(%CE%95%CE%9B%CE%91%CE%A3)

Τα ονόματα των μαυροσκούφηδων του Αρη

Κ.χρηστο πολυ ωραιο θεμα. Να ρωτησω εαν γνωριζετε ο Λεων που λεει υπαρχει περιπτωση να ειχε ερθει κ στην πελοποννησο κ συγκεκριμενα στην ορεινη αχαια.

Θανάσης Παπαδούκας ( ο οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ), Λέων (Ιωάννης Νικολόπουλος, ο ιπποκόμος του Άρη), Τζαβέλας (Γιάννης Αγγελάτος από τα Τοπόλια Ευρυτανίας, ο συναγωνιστής και σύντροφος στον θάνατο του Άρη) και Ολυμπία Βασιλική Γ. Παπαδούκα (η πρωταγωνίστρια στο "Θέατρο του Λαού").

Λέων (Ιωάννης Νικολόπουλος, ο ιπποκόμος του Άρη)

Εδώ στην έδρα του Στρατηγείου στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας πάνω από το χωριό Καρυά Ολύμπου, κάνει πολύ κρύο. Είναι σε μεγάλη υψόμετρο, δυσκολεύει τη σύνδεση και την επικοινωνία με τις οργανώσεις και με τα τμήματα των ανταρτών. Αυτό φανερώθηκε στην προσωρινή και ολιγοήμερη παραμονή μας, ιδιαίτερα όταν γινότανε η μάχη στο Λιβάδι με τους Ιταλούς.
Για το λόγο αυτό η Δ/νση αποφάσισε και κατεβήκαμε πιο κάτω στα χαμηλώματα, ανάμεσα στα χωριά Καρυά και Σκαμνιά, στα Σκαμνιώτικα Καλύβια, μερικά πέτρινα μικρά καλυβάκια. Κάτω από την ''Τιτνάτα'', βουνό με μιά ψηλή κορυφή, απέναντι από τον Όλυμπο, που από τη μυθολογία κατοικούσαν οι Τιτάνες, και κάναν πόλεμο με τους Θεούς του Ολύμπου, εδώ τώρα έχει την έδρα το Στρατηγείο Ανταρτών Θεσσαλίας. Δεν μπαίνουμε μέσα στα χωριά για εγκατάσταση του Στρατηγείου για λόγους προφύλαξης, όμως στα χωριά Καρυά, Σκαμνιά και Πουλιάνα, ζούσαν μερικές οικογένειες των ανταρτών από την Τσαριτσάνη και Λιτόχωρο που καταδιώκονταν από τους Ιταλούς και βρήκαν κρησφύγετο και φιλοξενία από τους κατοίκους των χωριών. Ήταν γνωστό σε πολλούς χωριάτες πού ήταν η έδρα του Στρατηγείου και προσπαθούσαν να προσφέρουν κάθε βοήθεια και υπηρεσία σε πληροφορίες-τρόφιμα κ.α.
Είναι αρχές του Δεκέμβρη του 1942. Από τη Λάρισα, η Οργάνωση στέλνει στην έδρα του Στρατηγείου το Μίμη Τάσο (''Μπουκουβάλα''), τον Κώστα Οικονόμου (''Τσαπουρνιά''), ανθυπασπιστή του στρατού, που σκοτώθηκε την Άνοιξη του 1943 έξω από την Καρδίτσα σε μάχη με τα ιταλικά στρατεύματα και το Λαρισαίο Καζαντόπουλο Γιώργο (''Έλατο'')

Με την ανασυγκρότηση έπρεπε ένα συγκρότημα να καλύψει τον ορεινό όγκο, από Τσιότη ως Τρίκαλα. Στο συγκρότημα αυτό με τρεις ομάδες και 50 περίπου άντρες συνολική δύναμη, με τοποθετούν εμένα διοικητή. Αποστολή χώρος κίνησης, περιοχή Φαρκαδώνα τα χωριά Μπόνιτσα, Τσιότι, Βοστίδη, Νεοχώρι, Γριζάνο, Σμόλια και άλλα χωριά προς τα Τρίκαλα. Μπορούσαμε να αναπτύξουμε τις κινήσεις μας και στον κάμπο το Θεσσαλικό, πέρα από τον Πηνειό. Πρέπει να οργανώσουμε τα χωριά, όπου δεν υπάρχουν οργανώσεις του ΕΑΜ και επιτροπές προστασίας ανταρτών ΕΠΑ. Ακόμα να ελέγχουμε το δρόμο Λαρίσης-Τρικάλων, για τις κινήσεις του εχθρού κάνοντας τη νύχτα αναγνωρίσεις κατά μήκος του δρόμου, για εξεύρεση κατάλληλων μερών για ενέδρες ενάντια στα στρατεύματα κατοχής.
Για μένα και τους αντάρτες του συγκροτήματος ήταν μιά καινούρια περιοχή, άγνωστη, δεν ξέραμε το μέρος. Τα χωριά ήταν τα περισσότερα ανοργάνωτα και σε όποια χωριά υπήρχαν οργανώσεις ήταν μόνο στην αρχή. Είχαμε μετρημένους αντάρτες από τα χωριά της περιοχής αυτής. Στα καθήκοντά μας εκτός από άλλα είναι να αναπτύξουμε και το αντάρτικο στην τόσο ευαίσθητη περιοχή της Φαρκαδώνας, στο δρόμο Λάρισας-Τρικάλων. Το συγκρότημα έχει τρεις ομάδες. Στην πρώτη ομάδα ομαδάρχης είναι ο Τζίμης, (Μήτσος Αγραφιώτης), η άλλη, έχει το Γιάννη Γιανώτα (''Κύρωφ'') και η τρίτη τον Καραλίβανο Γιώργο (''Κανάρη''). Είναι και οι τρεις από τον Τύρναβο

Youtube Video

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ: "ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΕΝΑΡΙΑ"N3

Να και ο μπαρμπα-Σπύρος 96-97 τώρα…...

@xristosz:

Εδώ στην έδρα του Στρατηγείου στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας πάνω από το χωριό Καρυά Ολύμπου, κάνει πολύ κρύο. Είναι σε μεγάλη υψόμετρο, δυσκολεύει τη σύνδεση και την επικοινωνία με τις οργανώσεις και με τα τμήματα των ανταρτών. Αυτό φανερώθηκε στην προσωρινή και ολιγοήμερη παραμονή μας, ιδιαίτερα όταν γινότανε η μάχη στο Λιβάδι με τους Ιταλούς.
Για το λόγο αυτό η Δ/νση αποφάσισε και κατεβήκαμε πιο κάτω στα χαμηλώματα, ανάμεσα στα χωριά Καρυά και Σκαμνιά, στα Σκαμνιώτικα Καλύβια, μερικά πέτρινα μικρά καλυβάκια. Κάτω από την ''Τιτνάτα'', βουνό με μιά ψηλή κορυφή, απέναντι από τον Όλυμπο, που από τη μυθολογία κατοικούσαν οι Τιτάνες, και κάναν πόλεμο με τους Θεούς του Ολύμπου, εδώ τώρα έχει την έδρα το Στρατηγείο Ανταρτών Θεσσαλίας. Δεν μπαίνουμε μέσα στα χωριά για εγκατάσταση του Στρατηγείου για λόγους προφύλαξης, όμως στα χωριά Καρυά, Σκαμνιά και Πουλιάνα, ζούσαν μερικές οικογένειες των ανταρτών από την Τσαριτσάνη και Λιτόχωρο που καταδιώκονταν από τους Ιταλούς και βρήκαν κρησφύγετο και φιλοξενία από τους κατοίκους των χωριών. Ήταν γνωστό σε πολλούς χωριάτες πού ήταν η έδρα του Στρατηγείου και προσπαθούσαν να προσφέρουν κάθε βοήθεια και υπηρεσία σε πληροφορίες-τρόφιμα κ.α.
Είναι αρχές του Δεκέμβρη του 1942. Από τη Λάρισα, η Οργάνωση στέλνει στην έδρα του Στρατηγείου το Μίμη Τάσο (''Μπουκουβάλα''), τον Κώστα Οικονόμου (''Τσαπουρνιά''), ανθυπασπιστή του στρατού, που σκοτώθηκε την Άνοιξη του 1943 έξω από την Καρδίτσα σε μάχη με τα ιταλικά στρατεύματα και το Λαρισαίο Καζαντόπουλο Γιώργο (''Έλατο'')

Με την ανασυγκρότηση έπρεπε ένα συγκρότημα να καλύψει τον ορεινό όγκο, από Τσιότη ως Τρίκαλα. Στο συγκρότημα αυτό με τρεις ομάδες και 50 περίπου άντρες συνολική δύναμη, με τοποθετούν εμένα διοικητή. Αποστολή χώρος κίνησης, περιοχή Φαρκαδώνα τα χωριά Μπόνιτσα, Τσιότι, Βοστίδη, Νεοχώρι, Γριζάνο, Σμόλια και άλλα χωριά προς τα Τρίκαλα. Μπορούσαμε να αναπτύξουμε τις κινήσεις μας και στον κάμπο το Θεσσαλικό, πέρα από τον Πηνειό. Πρέπει να οργανώσουμε τα χωριά, όπου δεν υπάρχουν οργανώσεις του ΕΑΜ και επιτροπές προστασίας ανταρτών ΕΠΑ. Ακόμα να ελέγχουμε το δρόμο Λαρίσης-Τρικάλων, για τις κινήσεις του εχθρού κάνοντας τη νύχτα αναγνωρίσεις κατά μήκος του δρόμου, για εξεύρεση κατάλληλων μερών για ενέδρες ενάντια στα στρατεύματα κατοχής.
Για μένα και τους αντάρτες του συγκροτήματος ήταν μιά καινούρια περιοχή, άγνωστη, δεν ξέραμε το μέρος. Τα χωριά ήταν τα περισσότερα ανοργάνωτα και σε όποια χωριά υπήρχαν οργανώσεις ήταν μόνο στην αρχή. Είχαμε μετρημένους αντάρτες από τα χωριά της περιοχής αυτής. Στα καθήκοντά μας εκτός από άλλα είναι να αναπτύξουμε και το αντάρτικο στην τόσο ευαίσθητη περιοχή της Φαρκαδώνας, στο δρόμο Λάρισας-Τρικάλων. Το συγκρότημα έχει τρεις ομάδες. Στην πρώτη ομάδα ομαδάρχης είναι ο Τζίμης, (Μήτσος Αγραφιώτης), η άλλη, έχει το Γιάννη Γιανώτα (''Κύρωφ'') και η τρίτη τον Καραλίβανο Γιώργο (''Κανάρη''). Είναι και οι τρεις από τον Τύρναβο

Χρήστο αφορά το καπετάν-Κόζιακα το παραπάνω απόσπασμα?

http://info-ormes.blogspot.gr/2010/01/blog-post.html

Μικρά απομνημονεύματα ενός καπετάνιου του ΕΛΑΣ στον Πύργο Ηλεία

http://edrana.blogspot.gr/2011_08_01_archive.html

Η ΛΕΥΚΙΜΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ-Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΤΟ 1944 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ!!!

Καλησπερα Μπαρμπαχρηστο μηπως ξερης κατι για καποιων ΚΑΛΙΝΤΕΡΗ πεθανε το 1944 στην Β.ΕΥΒΟΙΑ.